كسی كه زیر آب میماند و غرق میشود
قبل از مرگ احساس میكند میتواند
زیر آب بماند و دیگر تلاشی نمیكند!
ثانیه های قبل از مرگ ثانیه های مهمی هستند،
مغز احساس میكند میتواند زیر آب بماند!
میخواهد كه بماند. فاصله ای وجود دارد قبل از مرگ،
فاصله ای اندك بین توهم و تلاش نكردن!
این اشتباه مغزی ست به علت نرسیدن اكسیژن كه بدن
دست از تقلا برمیدارد و فرد تسلیم میشود
و مرگ آرام او را در برمیگیرد.
من شبیه به این غرق شدن را در آدمهای زیادی دیده ام
اما نه زیر آب! بلكه در خشكی!
زمانی كه نشسته اند، راه میروند، غذا میخورند، کار میکنند
اما غرق شده اند. غرق در گذشته ای كه آنها را هر لحظه
به "توهم" نزدیك تر میكند.
برای من زندگی شبیه یك جریان است.
مثل رودی بزرگ یا دریایی بزرگ كه قرار است
به اقیانوسی بزرگتر وصل شود.
"گذشته"شبیه عمق دریاست.
"اكنون" شبیه شنا كردن
و گاهی رها شدن در سطح دریاست و
"آینده" تمام آن مسیری است كه میخواهیم طی كنیم.
درباره این سایت